Ik vertrek. Met een chaos aan gevoelens : bellen met iemand die dichte familie heeft in Oekraïne, veel werk zomaar achterlaten, die foto van het viergeslacht die nog even zal moeten wachten enz.
Het voelt vreemd aan in zo'n situatie een berichtje te maken over zoiets als een reisje.
Dus vandaag heenreis, met een lange pauze in Parijs. In plaats van de Seine nam ik de metro naar net buiten Parijs, het de Bois de Vincennes. Veel joggers, veel mensen met hond, een paar dappere picknickers. De verassing kwam op de rand van dat stadsbos : de burcht van Vincennes. Dat is blijkbaar eeuwenlang het thuisadres geweest van Franse koningen. Langer dan het Louvre of Versailles. Nooit van gehoord tot nu toe. Een vreemde mix van middeleeuwse elementen zoals de hoge donjon en latere woonvleugels.
Ik rij pas tegen de schemering Grenoble binnen. Vanuit de trein probeer ik de route van morgen al in te schatten. De sneeuwgrens ligt ergens in het bos. Op het stuk Alpenweide ligt alles nog wit.
Geen fraaie zonsondergangkleuren : het is nogal bewolkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten