Herfst en winter in de Chartreuse: We stegen met een zucht

Dag 1 : Fontanil - St Martin - Les Banettes Hutières

We stegen met een zucht

Tot boven in de lucht

We zaten zo gezellig in on schuitje

We konden alles zien

En hadden pret voor tien...

Één van de kinderliedjes die mijn ouders tijdens lange autoritten gebruikten om ons (kleine kindjes) zoet te houden.

In het liedje ging het over een zeppelin. Voor mij is het zuchten van de inspanning. Pff, 1500 m stijgen is lastig. De stresskilootjes en minder conditie door corona + verbouwing helpen natuurlijk ook niet.

Bij de eerste tussenstop in St Martin heb ik een babbel met mensen die in de weer zijn met zonnepanelen en een grote drone. De bedoeling is dat die de camionette vervangt die brieven en pakjes naar afgelegen dorpjes brengt. Ze testen het systeem (van postkantoor in de vallei over drone tot ontvangstzuil voor pakjes achter de kerk van St Martin) nu uit op reële schaal. Ik mocht alles zien maar foto's maken dat mocht nu nog niet.

Na dit mooie dorpje ging het eerst door een smal valleitje en dan over een brede graat steeds hoger. Grotendeels bos, met hier en daar een mooi uitzicht op de abdij van Chalais (links) en een veel woestere kam rechts.

Sneeuw was er pas vanaf 1400 m dus driekwart van de klim. Logisch: deze naar het zuiden gerichte graat vangt heel veel zon dus alles is terug weg.

Bij Les Banettes was er plots een heel ander landschap. Een langgerekte hangende vallei waar in de zomer koetjes leven. Links een aantal topjes met tussenin een doorkijk op de vlakte voorbij de Alpen. Rechts een ononderbroken rotsmuur uit geelbruine kalksteen. En heel veel sneeuw.

Rond 3 uur ben ik bij de eerste schuilhut, de cabane des Banettes. Het is prachtig weer en ik voel me nog vol energie, dus gaan we nog een dik uur verder, naar de Chalet d'Hurtières.

Ik was er alleen. Stoof aansteken, hout verzagen, de plas smeltwater aan de voordeur wegwerken, sneeuw smelten...

Na het eten en de fraaie avondkleuren was er nog een prutswerkje: een leren riempje terug vastzetten. Thuis zou dat waarschijnlijk nooit gelukt zijn. Hier dus wel.